Πάντα πίστευα ότι ήξερα τα τεκταινόμενα στην ελληνική μουσική. Μεγαλωμένη καθώς ήμουν σε ένα περιβάλλον, όπου κανείς δεν διανοείτο να μην ακούει μουσική όλο το 24ωρο και μάλιστα από αυτό το είδος, που αφελώς ονομάζουμε “ποιοτικό”, με την Σοφία Βόσσου να είναι η αγαπημένη μου θεία, υποχρεωμένη να ακούω τις φωνητικές προσπάθειες της μικρής μου ξαδέρφης Ερασμίας (Μάνου – πριν ακόμα μάθει να τοποθετεί την φωνή της σωστά – γιατί τώρα πια δεν αμφισβητείται η φωνάρα της)… και έχοντας δουλέψει στο παρελθόν και στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση… Με τόση σιγουριά λοιπόν για τον εαυτό μου, βρέθηκα προ μεγάλων εκπλήξεων, όταν ανέλαβα την θέση της συμπαραγωγού του Gogo Loco στην εκπομπή του Botox Radio “Reserve”.
Μέσα σε κάτι παραπάνω από ένα μήνα, συναντήθηκα και γνώρισα από κοντά καλλιτέχνες, που δεν θα μου δινόταν ποτέ η ευκαιρία να γνωρίσω το έργο τους και τις ικανότητες τους διαφορετικά …
Η πρώτη επαφή έγινε με τους SINNER SAINTS!
Αυθεντικοί, μοναδικοί, αφοσιωμένοι σε ένα είδος μουσικής, που για να είμαστε ειλικρινείς δεν ευδοκιμεί στην χώρα μας, ψαγμένοι ροκαμπιλάδες, λάτρεις μιας εποχής που μοιάζει να ανήκει στο παρελθόν, αλλά τόσο μα τόσο μπροστά ταυτόχρονα, που σοκάρεσαι !! Αφιερωμένοι ψυχή τε και σώματι σε αυτό που αγαπούν και έτοιμοι για κάθε θυσία, σε μια εποχή που δεν επιτρέπει την διαφοροποίηση, οι Sinner Saints είναι εδώ για να μας εκπλήξουν και να μας κάνουν να αγαπήσουμε τη ζωή ξανά…
Η δεύτερη επαφή ήρθε με τους NO QUARTER!
Τι τιμή για αυτούς να είναι η επίσημη tribute band των Led Zeppelin στη χώρα μας και τι τιμή για εμάς να δεχτούν να έρθουν στην εκπομπή μας!! Πως γίνεται μια παρέα πιτσιρικάδων, αυτοδίδακτων μουσικών (στην αρχή τουλάχιστον), να καταφέρει να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα; Πόσες νύχτες θα πέρασαν όλοι μαζί σε κάποιο δωματιάκι, ακούγοντας ξανά και ξανά το αγαπημένο τους συγκρότημα..!! Πόσες φορές θα πισωγύρισαν ένα τραγούδι για να αφουγκραστούν με τα αυτιά της ψυχής τους κάποιο solo; Πόσο πολύ δέθηκαν αυτές τις νύχτες ! Μα το μαγικό με τους No Quarter , είναι ότι δεν αντέγραψαν κανέναν! Η μουσική τους ευφυΐα, η μοναδική τους ηχητική προσωπικότητα εκφράζονται ξεκάθαρα όταν πιάνουν τα όργανα στα χέρια τους και ο τραγουδιστής τους το μικρόφωνο … Ανεβαίνουν στη σκηνή και εσύ ακούς για πρώτη φορά το “Stairway to Heaven” … και νιώθεις ότι όντως βρίσκεσαι στον Παράδεισο..!!!
Και μετά ήρθαν οι THE LAST DRIVE!
Εντάξει, αυτούς τους ήξερα. Αλίμονο μου εάν δεν ήξερα το μεγαλύτερο ροκ συγκρότημα που έβγαλε ποτέ η χώρα μας! Δεν τους είχα δει όμως ποτέ από κοντά… Σοκ!! Οι άνθρωποι είναι αλλού! Δεν περπατούν στη γη, δεν τους νοιάζουν τα γήινα. Είναι περικυκλωμένοι από μία αύρα, που μόνο οι πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες έχουν και την εκπέμπουν, όπως μόνο οι πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες μπορούν!! Με μια απλότητα στην επικοινωνία τους, που πηγάζει από την σιγουριά του εαυτού τους και με μια ηρεμία, που πηγάζει από μία ψυχή που έχει βρει τον τρόπο της να εκφραστεί, οι The Last Drive ήρθαν στη γη για να μας διδάξουν το ήθος της ροκ μουσικής!
Μαζί τους είχαν έρθει και οι DISTORTION TAMERS!
Αποκάλυψη!! Πόση δύναμη! Πόση δύναμη χρειάζεται για να γίνεις «θηριοδαμαστής της παραμόρφωσης» σε έναν κόσμο κατειλημμένο από μουσικά σκουπίδια … και πόσο πιο δύσκολο είναι να το καταφέρνεις τελικά!! Καθηλωτικοί, μαγικοί … Σε ακινητοποιούν στη θέση σου και καθώς τους ακούς βρίσκεσαι σε σύγχυση, μη καταλαβαίνοντας από πού έρχονται αυτοί οι ήχοι, από ποιο μυαλό, ποια φαντασία… Και η ψυχή σου, για πρώτη της φορά ανοίγεται σε ένα «βουβό κύμα» , που φέρνει μαζί του νότες και μελωδίες μιας αφύπνισης που από καιρό περίμενες!
Και μετά ήρθε η σειρά των MAMMA KIN!
Και για μία ακόμη φορά, η δική μου!! Ροκ ξανά… Ροκ που ξεχειλίζει με τόση φυσικότητα, όπως ξεχειλίζει το νερό από μία πηγή : Γάργαρο, Αδέσμευτο, Ορμητικό, Καθαρό, Ζωογόνο … Ικανό να σε παρασύρει σε μία άλλη ηχητική διάσταση, όπου τίποτα δεν είναι αφημένο στην τύχη, και παράλληλα αδιάφορο για τις φυσικές συνέπειες που προκαλεί στους ανυποψίαστους ακροατές του αυτό το σαρωτικό πέρασμα…
Λίγο πριν το τέλος οι HATTIE GREEN!
Μια μυστηριώδεις συμμαχία. Μια παρέα μουσικών που δεν αστειεύονται , δεν παίζουν και δεν παίζονται. Σκοτεινοί όσο και φωτεινοί. Απρόβλεπτοι. Σε διαπερνούν όπως ένα αόρατο πνεύμα. Σε κατακλύζουν και σε δαιμονίζουν και τελικά γίνεσαι φανατικός οπαδός τους, χωρίς να καταλάβεις το πότε και το πώς! Δεν μετανιώνεις όμως ποτέ γι’ αυτό, γιατί –πολύ απλά- κάθε φορά που τους ακούς, διαπιστώνεις ότι δεν θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά … είναι υπεράνω των δυνάμεων σου να τους αντισταθείς!!
Και το τέλος το έφεραν οι BLAME THE TREES!
Τελείως εκτός του κλίματος των προηγούμενων. Λες και ήρθαν από άλλον κόσμο! Κυνικοί όσο και ρυθμικοί. Ονειροπόλοι, δημιουργικοί, εκρηκτικοί! Μας ταξιδεύουν στον χρόνο, πίσω και μπρος, με ambient μελωδίες και trip-hop ρυθμούς. Νέοι, με μέλλον, με όρεξη, με ταλέντο και φαντασία. Και όπως όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί , που η παρατήρηση , η γνώση και η επιμονή, τους οδήγησαν στην αποκάλυψη και στην προσφορά, έτσι και οι Blame the Trees είναι ικανοί να γραφτούν με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της Ελληνικής Μουσικής Ιστορίας ως οι μοναδικοί του είδους τους!!
Και μένω εγώ, μόνη και σκεπτική, ψάχνοντας να ανακαλύψω τα υλικά εκείνα που πλάθουν έναν Καλλιτέχνη και καταλήγω σε αυτά, που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε… Ταλέντο, Αυτοπεποίθηση, Πειθαρχία, Επιμονή, Υπομονή, Σκληρή Δουλειά, Αναρχία, Ήθος, Εκφραστικότητα, Αγάπη…. Μα το χειρότερο είναι ότι στο τέλος καταλήγω σε ένα άλλο συμπέρασμα, που δεν αφήνει κανέναν από τους προαναφερόμενους “εκτός” και που τους δένει όλους μαζί με ασφυκτικά δεσμά: Τι κρίμα να έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα !! Αλλά από την άλλη, πόσο δυνατούς και ειλικρινείς τους κάνει αυτό, πόσο πιο αφοσιωμένους παράλληλα, αφού επιμένουν να υπάρχουν και να εκτίθενται αξιοπρεπώς σε ένα μουσικό περιβάλλον και σε μία μουσική αγορά, που ακόμα δεν γνωρίζει πώς να τους αξιοποιήσει… όμως η Μουσική δεν πεθαίνει Ποτέ…. όσο κι αν κάποιοι άλλοι το προσπαθούν!!
Gogo Loco, σε ευχαριστώ για την ευκαιρία, που μου έδωσες …!!
