Παθητικό – Επιθετική Συμπεριφορά: Διάγνωση (μέρος 1ο)

Η παθητικο-επιθετική συμπεριφορά είναι στην ουσία ένα «acting out», ένας άλλος τρόπος να εκφράσουμε αυτό που θέλουμε, αυτό που έχουμε ανάγκη, με τη συμπεριφορά μας διαμαρτυρόμενοι για το άδικο, ενώ παράλληλα προστατεύουμε τη σχέση, μιας και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Βρίσκουμε λοιπόν τρόπους να σαμποτάρουμε, να προδώσουμε, να απογοητεύσουμε αυτούς που μας φέρθηκαν τόσο άδικα. Σε αυτή την περίπτωση, οι γονείς έχουν χαρακτηρίσει το παιδί εγωιστή/τρια ή ότι κοιτά μόνο τον εαυτό του όταν εκφράζει άμεσα την επιθυμία του ή τη συναισθηματική του κατάσταση και απαξιώνουν τις βασικές του ανάγκες και τα θέλω του.

Συνήθως προβάλλουμε δικαιολογίες, ρίχνουμε τα σφάλματα σε άλλους, ποτέ στον εαυτό μας, για δικά μας σφάλματα και λάθη. Με αυτό τον τρόπο αντιστεκόμαστε στο να συνεργαστούμε με τις οδηγίες των γονέων. Τα παιδιά που «καραμελώνουν» την επιθετικότητά τους ποτέ δεν θα αναπτύξουν καλύτερες στρατηγικές ή δεξιότητες στην ειλικρινή έκφραση των συναισθημάτων τους. Ως ενήλικοι, πίσω από τη γοητευτική επιφάνεια πάντα θα κρύβουν μια πρόθεση εκδίκησης. Γιατί ο θυμός που δεν καταφέρνει να εκφραστεί, γυρνάει πάλι μέσα στο άτομο και μετατρέπεται είτε σε κατάθλιψη είτε σε παθητικο-επιθετικότητα. Γιατί ο κύριος στόχος είναι η αποδοχή.

Πώς θα την αναγνωρίσετε

Η αμφιβολία ή ο κωδικοποιημένος λόγος προσδίδουν ένα συναίσθημα ανασφάλειας στους άλλους.

* Χρονική αργοπορία ή/και η μόνιμη δικαιολογία «το ξέχασα». Ακόμη ένας τρόπος να εξασκείται έλεγχο.

* Φόβος σύγκρισης.

* Φόβος εξάρτησης.

* Φόβος οικειότητας, με την έννοια ότι αναστέλλεται η έκφραση θυμού. * Οι παθητικο-επιθετικοί τύποι δεν εμπιστεύονται, γι’ αυτό κρατάνε τον εαυτό τους από το να δημιουργήσουν στενή σχέση με κάποιον ή κάποια.

* Δημιουργία χαοτικών καταστάσεων.

* Ανακόλουθοι στην εργασία τους, σκαρφίζονται δικαιολογίες.

* Συστηματική κωλυσιεργία.

* Κατσούφιασμα.

* Αντίδραση θυματοποίησης αντί της αναγνώρισης της ίδιας της αδυναμίας, τάση να κατηγορούνται οι άλλοι για τις αποτυχίες.

Πηγή