Η πρώτη βραχνή στριγκλιά του Rory Gallagher σημάδεψε το οικογενειακό ημερολόγιο της φαμίλιας Gallagher στις 2 Μαρτίου του 1948, όταν αυτή ζούσε ακόμα στο Ballyshannon της επαρχίας Donegal της Ιρλανδίας.
Δυο χρόνια μετά, θα μετακόμιζε στο Cork, όπου ο Rory πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Από πολύ νωρίς, σε ηλικία μόλις εννέα χρόνων, μπορούσε κανείς να διαγνώσει τα πρώτα σημάδια από το σαράκι της μουσικής πάνω του.
Το ασπρόμαυρο είδωλο του Εlvis στην οθόνη της τηλεόρασης, ταρακούνησε συθέμελα τον εσωτερικό κόσμο του Rory, τόσο που μετά από επίμονες προσπάθειες, έπεισε τους δικούς του να του αγοράσουν την πρώτη του ακουστική κιθάρα. Μέσα σε ένα χρόνο και ύστερα από εξαντλητική μελέτη που ο ίδιος του ο οίστρος επέβαλε, ξεκίνησε να εμφανίζεται σε ερασιτεχνικές συναυλίες και διαγωνισμούς.
Στα δώδεκα του χρόνια κερδίζει το πρώτο βραβείο ταλέντου στο Δημαρχείο του Cork και δίχως δεύτερη σκέψη επενδύει τα χρήματα αγοράζοντας την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα!
Η επαγγελματική του ενασχόληση με τη μουσική ξεκινά τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του, όταν γίνεται μέλος μια τοπικής μπάντας με χορευτικό ρεπερτόριο από επιτυχίες της εποχής. Με τα πρώτα του λεφτά αγοράζει το 1963 μια μεταχειρισμένη Fender Stratocaster του 1961, με την οποία εφεξής θα μελετά, θα ηχογραφεί, θα εμφανίζεται σε συναυλίες και θα ποζάρει σε εξώφυλλα των δίσκων του.
Δυο χρόνια περιοδείας με τους Fontana Show Band ακολουθούν, ώσπου το 1965 ο Ιρλανδός καλλιτέχνης αποφασίζει να περιορίσει τα μέλη σε έξι και να μετονομάσει το σχήμα σε Impact. Το ύφος μεταλλάσσεται σε καθαρόαιμο rhythm’n’blues και για πρώτη φορά κλείνονται εμφανίσεις εκτός Βρετανίας. Οι πιο αξιομνημόνευτες από αυτές είναι στην Μαδρίτη (στην αμερικανική βάση πολεμικής αεροπορίας) και στα clubs του Αμβούργου.
Επιστρέφοντας στο Λονδίνο, ο Rory, παίρνει μια απόφαση που θεωρείται σημαδιακή!!
Το 1966 δημιουργεί τους TASTE. Ένα δυναμικό τρίο με τον Eric Kitteringham στο μπάσο και τον Norman Damery στα τύμπανα. Αν και βραχύβια μπάντα, στα τέσσερα χρόνια ύπαρξης της και στους πέντε δίσκους που κυκλοφόρησε, κατάφερε να θέσει , (μαζί με τους Bluesbaker του John Mayall), τα θεμέλια για μια γενιά μουσικών, που οδήγησε το ροκ στα τέλη της δεκαετίας του΄60 , σε ανεπανάληπτες στιγμές μεγαλείου. Όμως, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, η αναφορά μας στους TASTE θα είναι περιορισμένη, αφού θα υπάρξει αφιέρωμα σε αυτούς στο μέλλον.
O Gallagher υπήρξε συλλέκτης δίσκων και οι επιρροές του οριοθετούνται από τεράστιες μορφές του rhythm’n’blues, όπως οι Buddy Guy, Muddy Waters, John Lee Hooker, Freddie King, Albert King, Chuck Berry κλπ… Όσον αφορά στις εμφανέστατες country-folk τεχνικές, που ανέκαθεν υιοθετούσε, προφανώς προέρχονται από την μεγάλη του αγάπη για τον Woody Guthrie.
Η θυελλώδης σκηνική παρουσία του Rory, η απαστράπτουσα μουσική του προσωπικότητα, η πηγαία του ευκολία να γράφει στίχους, μελωδίες και τραγούδια, αλλά και κάποιες μικροδιαφορές του με τους συνεργάτες του, τον ώθησαν να ακολουθήσει το 1970 και μετά, προσωπική καριέρα, δίχως ουσιαστικό ρίσκο. Για τα πρώτα δυο χρόνια, επέλεξε τον Wilgar Campell στα τύμπανα και τον Gerry McAvoy στο μπάσο. Toν Μάιο του 1971 κυκλοφορεί τον δίσκο Rory Gallagher και μπαίνει στα 40 πρώτα της Μεγ. Βρετανίας. Την ίδια χρονιά συνεργάζεται με τον Mike Vernon στο άλμπουμ Bring it back home. Η φήμη του τον καθιστά περιζήτητο παγκοσμίως.
Η πρόσκληση του στο The London Muddy Waters Session θεωρείται από τον ίδιο, από τις μεγαλύτερες του επιτυχίες, αφού ένα όνειρο του έγινε πραγματικότητα.
Τον Νοέμβρη του ’71, το Deuce τον καθιερώνει στην παγκόσμια αγορά του Hard Rockin’ Blues και το Live in Europe έρχεται το’72 να χορτάσει όλους όσους δεν έχουν καταφέρει ακόμη να αντικρίσουν ιδίοις όμμασι τα επί σκηνής γεννώμενα!! Γίνεται πλατινένιο σε πολλές αγορές και το Melody Maker χαρίζει στον Rory τον τίτλο του μουσικού της χρονιάς (με 2ο τον Eric Clapton), χαρακτηρίζοντας τον πρωτοφανές φαινόμενο!
Για πρώτη φορά περνά μόνος του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για μια καθόλα επιτυχημένη περιοδεία στις ΗΠΑ. Τον Φεβρουάριο του 1973 κυκλοφορεί το Blueprint και τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς το Tattoo.
O Jerry Lee Lewis τον προσκαλεί σε συνεργασία και το Jerry Lee Lewis-The Session-London κυκλοφορεί την ίδια χρονια. Ο Howlin’Wolf και ο Muddy Waters του κάνουν επίσης την τιμή…
Η χρονιά του 1974 δίνει μια από τις μεγαλύτερες του κυκλοφορίες, αφού περιέχει την αξέχαστη περιοδεία του στην Ιρλανδία, στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς.
Το γεγονός απαθανατίζεται από τον Tony Palmer σε μια ταινία, που ενώ αρχικά προοριζόταν για τα τηλεοπτικά κανάλια, προβάλλεται επιτυχώς στους κινηματογράφους όλης της Ιρλανδίας. Ακολουθεί η Βρετανία και η Αμερική.
Δεν φτάνουν όλα αυτά, ο Rory καλείται από τον Μick Jagger και τους Rolling Stones ως αντικαταστάτης του Μick Taylor. Η ευκαιρία παραήταν μεγάλη για να αρνηθεί. Όμως ύστερα από μερικές μονάχα μέρες ηχογραφήσεων στην Ολλανδία μαζί τους, αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του τον δρόμο του, υπογράφοντας στην Chrysalis για την κυκλοφορία έξι συνεχόμενων αλμπουμς.
Ένα εκτεταμένο πρόγραμμα συναυλιών στην Άπω Ανατολή στέφεται με μεγάλη επιτυχία και ένα άλλο παιδικό του όνειρο γίνεται πραγματικότητα : Ζωντανή εμφάνιση με τον ηρώα του Albert King, στο Montreal Jazz Festival του 1975, που κυκλοφορεί σε δίσκο δυο χρόνια αργότερα!!
Τον Οκτώβριο του ’75 κυκλοφορεί το Against The Grain, που του δίνει την δυνατότητα να εμφανιστεί ως πρώτο όνομα στο Reading Festival.
Ακολουθεί ο κορυφαίος για πολλούς, στουντιακός του δίσκος, τον Οκτώβρη του 1976,το Calling Card. Hxoγραφημένος στο Μόναχο, αποτελεί ορόσημο, όχι μόνο στο χώρο του λευκού rock-blues, αλλά και στην πορεία του ίδιου, που ποτέ ξανά δεν έφτασε τόσο ψηλά…! Προσκαλεσμένος τη τηλεοπτικής εκπομπής Rockpalast, παίζει ζωντανά μέσω της Eurovision και μεταδίδεται σε δεκαπέντε χώρες με στερεοφωνικό ήχο και σε ακροατήριο 100 εκατομμυρίων ανθρώπων!!!
Ηταν ο πρώτος μουσικός στην ιστορία που απολάμβανε τέτοια τιμή…KAI TO ΑΞΙΖΕ !
Tην επόμενη χρονιά συμμετέχει στο Gaodhal’s Vision του Joe O’Donell και τον Οκτώβριο του 1978 το Photo Finish συνεχίζει επάξια να κράτα το όνομα του ψηλά.
Μαζί με το Top Priority του 1979 , οι τρεις αυτοί δίσκοι αποτελούν την πιο εμπορική στιγμή του, ενώ έχοντας συγχρόνως και τις αντίστοιχες καλλιτεχνικές προδιαγραφές δικαιώνουν την προτίμηση του κοινού.
Δυο ακόμη συνεργασίες εκείνη τη χρονιά, ήταν η συμμετοχή του στο Putting On The Style του Lonnie Donegan και στο Tarot Suite του Mike Batt.
Τον Σεπτέμβρη του 1980 κυκλοφορεί το ζωντανά ηχογραφημένο Stage Struck, που συνεχίζει την παράδοση που θέλει τον Rory να λάμπει επί σκηνής!!
Το Jinx του 1982 κλείνει την συνεργασία του με την Chrysalis και αποφασίζει να στήσει την δική του εταιρία, την Capo Records,το 1985.
Έχοντας πια πλήρη ελευθερία κινήσεων, προχωρά στην ηχογράφηση του Defender, τον Ιούλιο του 1987, ξεπερνώντας τα προβλήματα υγείας του.
Το 1989 συμμετέχει στα Scattering των Dave Arthur The Fureys,Out Of The Air των Davy Spillane Band και Words and Music του Phil Coultier.
To 1990 το Fresh Evidence έμελλε να είναι το τελευταίο του προσωπικό αλμπουμ, ξεκινώντας από την πρώτη θέση των charts.
Θα συνεργαστεί το 1992 με τους Dubliners στο 30 Υears-A Greying, το 1995 θα συνεργαστει με τον Sammuel Eddy στο Strangers On The Run και με τους Εnergy Orchard στο Pain Killer, ενώ το 1993 κυκλοφόρησε το The Outstanding Album, lp του Cris Barber με υλικό που είχε ηχογραφηθεί από το 1968 μέχρι το 1972.
Από τις αρχές του 1993 , τα πράγματα έδειχναν σοβαρά σε ότι άφορα τις ζημιές στον οργανισμό του 45χρονου Rory. Η κατάσταση του χειροτερεύει στα τέλη της επόμενης χρονιάς και ακυρώνει όλες τις συναυλίες που είχε προγραμματίσει τα Χριστουγεννα του’94.
Τελευταία του δισκογραφική εμφάνιση έμελλε να είναι η συμμετοχή του στο πρώτο από τα δυο άλμπουμ που αποτέλεσαν φόρο τιμής στον Peter Green, το Peter Green Songbook Part I του 1995, με τα Living Town Blues και Showbiz Blues, όπου ο Rory παίζει κιθάρες, μαντολίνο, μπάσο, κρουστά, slide και τραγουδά…!!
Τον Απρίλιο του 1995 εισάγεται στο νοσοκομείο του King’s College στο Λονδίνο και κάνει μεταμόσχευση συκωτιού. Οι επιπλοκές της μεταμόσχευσης οδηγούν σε πνευμονικό οιδημα. Στις 14 Ιούνιου αφήνει για πάντα τον κόσμο αυτό….
Δυο μέρες μετά, οι κάτοικοι του Cork σχηματίζουν μια ατελείωτη σειρά που οδηγεί στην εκκλησία Descent Of The Holy Spirit.
Στις 19 Ιουνίου, χιλιάδες οπαδοί απ’ όλο τον κόσμο, παρευρίσκονται στην κηδεία του. Το μνήμα του βρίσκεται στο νεκροταφείο St.Oliver’s του Cork.
H μουσική του κληρονομιά είναι μοναδική και ανεκτίμητη, όσο μοναδικός και ανεκτίμητος υπήρξε και αυτός… Τα τραγούδια του θα ακούγονται για πάντα… Οι γκριμάτσες του όταν ζούσε με τον δικό του τρόπο τα τραγούδια του στα live του, θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην μνήμη μας!
Ο Rory μας τα έδωσε όλα …. μέχρι και την ζωή του…!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!!
RORY IS STILL ALIVE IN OUR HEARTS!!!
Σίμος Παυλίδης
